YANIT
Aziz Nesin’in “Şimdiki Çocuklar Harika” adlı kitabında bir öykü vardır. Genç ve coşkulu bir öğretmen yeni atandığı sınıfta kendinden önceki öğretmenin verdiği eğitimi beğenmez. Çok güvenmektir kendine: İsteklidir. Şevklidir.... Ve çocuklara bildirir: “Bütün bildiklerinizi unutun, size doğruları öğreteceğim.”
Deneyimsizliği yüzünden “bütün bildiklerin unutulmasının” -özellikle çocuklar söz konusu olduğunda- pek de kolay olmadığını fark edememektedir.
Sonunda bir müfettiş gelir; sorular sorar. Çocuklar ise tedirginlik içinde eski bildikleri ile yeni öğrendiklerini karıştırırlar. Örneğin sorulan bir soruya “Annem” şiiri ile yanıt vereceklerine eski bildikleri “Koyunum” şiiri ile yanıt verirler ("tüylerini keserim, memelerinden süt akar" şeklinde :). Olay çığırından çıkar.
Size aynı şeyi söylemek zorundayım oysa: “Önceki bildiklerinizi unutmanız gereklidir.” Ki, hiç de kolay bir şey değildir bu. Yine de cesareti toplayıp anlatmaya başlayalım:
Kuantum uzay-zaman geometrisi (yani eski adı "astral" olan, majinin yapıldığı yer) “yaratma” olarak adlandırılabilecek birşeylerin gerçekleştiği bir yerdir! Madde dünyamızda akıl dışı olan pek çok şey (örneğin bir elektronun aynı anda iki, hatta daha fazla AYRI yerde olması) hücrelerimizn derinlerinde (İÇİMİZDE) vuku bulmaktadır.
Hadron çarpıştırıcısının sahibi Cern Laboratuvarının’in rakibi Fermilab’ın (Amerika Birleşik Devletleri'nde Chicago kenti yaınlarında yer alan bir parçacık fiziği laboratuvarıdır. Fermilab'ın ev sahipliği yaptığı Tevatron parçaçık hızlandırıcısı 6,28 km'lik çevresiyle CERN'de yer alan Büyük Hadron Çarpıştırıcı'dan sonraki en büyük parçacık hızlandırıcıdır. Vikipedi) baş araştırmacısı ve müdür yardımcısı Joseph Lykken kuantum ortamında her an yeni parçacıkların yoktan var olduğunu ve bu ortamın tam bir hayvanat bahçesine benzediğini söylemektedir.
Yani “cin”ler (kültürümüzde yaygın olarak kullanılan manadaki cinler, hüddamlar) “yaratılırlar”.
İnsanların şeytanlarının olduğu inancı ataerkil okültizm çıkışlıdır. Oysa tabii ki kimsenin bir şeytanı yoktur. Dinler tarafından yüzyıllar önceki ortam bazında açıklanmaya çalışılan şekli ile Şeytan diye bir şeyin olduğu da hayli kuşkuludur. VAr olan sadece bilinçli bir vibrasyondur. Kendi kötücül (bize göre kötücül) dünyasında olağan olan bir güçtür. Saldırgan ve avcı olduğu için, yani “alarak beslendiği için” bize göre zararlı ve kötüdür. (İyilik adlı güç/odak ise “vererek beslenen/güçlenen/var olan” yapıdadır. İşin kötüsü dünya üzerindeki neredeyse tüm canlılar alarak beslenir.)
İnsan ise iyi doğar. İlla şeytanı yoktur. Davet edebilir ama.
“Familiar” kavramı anaerkil ezoterizm ve özellikle de witchcraft çıkışlıdır. (Anaerkil ezoterizmin sadece witchcraft olmadığının altını çizeyim.) “Savasçi kahramanlar” kavramı ise anaerkil okültizm ve kültüre terstir, bu yüzden bu gibi kimlikler gerçek anlamı ile familiar sahibi olamazlar. (Savaşan varlık, -nitelikli olduğu düşünülen bir kavram olan- “kahraman” sayılamaz. Zorluklar karşısında direnmek ve yapılması gerekeni yapmak ile ataerkil kültürde “savaşçılık” şeklinde “yaldızlanan” kavram farklı şeylerdir. Gerçek kahraman, kendinin önüne geçmeye çalışan ve olabildiğince az savaşan kimliktir.)
Familiar, pozitif beyin vibrasyonları ile doğal/saf/gerçek/içgüdüsel olan bir frekans ile kontak noktasıdır. İkinci saydığım vibrasyon en çok hayvanlarda bulunur. Bu kontak insani beyin enerjilerini temizler, pozitive eder.
Düzelmiş, saflaşmış vibrasyon ise majideki başarının en önemli yaratıcısıdır. Kötü insanlar “büyücü” değil, “kötülük var etmeye çalışarak başına bela açıcı” olabilirler. Yaptıkları birkaç iş sonuç verecek olsa bile (ki, zordur) geri yansıması katlanarak gelir, kısa sürede kötü biçimde yok olur giderler. Kalp ne kadar temiz (bizler “temiz” sözcüğünü “doğal, rahat ve korkusuz” olarak niteleriz) olursa, majikal başarı o kadar fazla olur. Familiar da bir çeşit “temizleyicidir”. Adept’in yanında rahatsızsa belli ederek adepte yön de verir.
