YANIT
1- İslamiyet hakkında konuşmayı sevmiyorum; çünkü sözlerimle insanları tedirgin etmek, öfkelendirmek ya da kırmak zorunda kalabilirim. O yüzden sorunuzu kısaca yanıtlayayım:
-
Hz. Muhammet hakkındaki alelacayip hadisler sahih değildir. Nereden mi biliyorum? Çok basit: Kafayı kullanıyorum! O kadar insan sevgisi olan bir beynin “kadın kargadan bettir” ya da “karılarınızı dövün” ve benzeri sözler etmesi akıl dışıdır. Hadislere biraz araştırmacı gözle ve tarafsızca bakan herkes sözler arasındaki büyük çelişkiyi görebilir.
-
Bizlere göre Allah, binyıllardır çeşitli İlk Çağ inançlarında gelişe-gelişe gelen Baba Tanrının en son ve gerçek halidir. Onu en iyi ifade eden esma Kerim’dir. Sayısı 270’dir zaten ve 270 erkeğin sayısıdır. Müslümanlık, öncel pagan dinlerin revizyondan geçirilmiş halidir. Ancak Hz. Muhammet’in vefatı sonrasında dinden dönme olayları artınca, geride kalanlar -iyi niyetle, din yok olmasın diye- sert kurallar ve bakış açıları getirmişlerdir. Bu yüzden İslam ve Müslümanlık şeklinde iki ayrı öğreti oluşmuştur.
Bize hocalarımız Allah’ın adının
El Lah olduğunu ve
El Lat’ın onun eşi olduğunu öğrettiler. Doğru mudur? Valla hiç kafa yormam. Bir isim takmak bile bölmektir.
Ben şöyle (çok da pratik biçimde) düşünürüm: Orada, her insana ulaşmak isteyen ama İNSAN İSTEMEZSE ULAŞAMAYAN bir şey vardır. Adı, sanı, önemsizdir aslında. Şeytan’a atılacak en büyük kazık, sen necisin, sen neredensin, neye inanıyorsun vb. yi bırakıp -kalbi hangi inanç modeli ısıtıyorsa- ona odaklanıp düzgün insan olmaya çalışmaktır.
Şu sözlerinize bakın: “islamiyet satürn kültünün uznatisi degil midir? kabenin siyah küp sekli musevilikteki siyah tefilin ile özdes degil midir? (bunlar da satürn metaforu”… Kültler, sembolizmler, metaforlar… Her bir düşünceyi çekmeye-uzatmaya başlayınca istenen kalıba dökebilirsiniz. Müslümanlıkta sembolizm yok ki? Sistem,zamanı aya göre hesaplıyor. Kişileri ay üzerine yemin etmeye yönlendiriyor. Apaçık bir iş bu…
Bu konulardaki temel düşüncemi bir kez daha özetleyeyim: Elde -içerikte çok, ama çok güzel nüveleri olan ve bir dolu insanın inandığı, benimsediği- bir sistem var: Müslümanlık. Bu yüzden sistemin muhteşem yanlarına odaklanıp gerisini ASLA düşünmemek yapılması gerekli en “rantabl” -yani kişisel çıkara yönelik (unutulmamalı ki mutluluk da bir çıkardır)- yoldur. Bu kadar sembolizm ile işin inciğini-cinciğini aramak adına yola çıkan kişiler, aynı minik alanda dön-baba-dönelim şeklinde yollarını şaşırabilirler. Bu yüzden anaerkide felsefe hiç mi hiç sevilmez. Anaerkil büyücüler laf üretip -şunun aktarı, bunun kilidi, berikinin şifresi diye- kitaplar dolduracaklarına, kıra çıkıp ot toplarlar, ateş yakarlar, içerler, sevişirler.
Kafayı illaki bir şeye takmak istiyorsanız maji öğrenin, elinizde harika bir hobi olur… Hem de bu hobi son derece keyif verici ortamlar yaratmaya da muktedirdir.
2- Önceki sorunuzda bir ölçüde söz ettim: Kuran’ın orijinali yoktur ve içine neler karıştırıldığı belki de belli değildir. Ayrıca karar vermeden önce içeriği önyargılardan arınıp dikkatle incelemek gerek. Müslümanlık gerçekten de diğer tüm dinlerin hem devamı, hem de modern halidir. Tabii ki özgün Müslümanlıktan söz etmekteyim. Ama şimdi de hangisi özgün, hangisi değil tartışması başlar, Şeytan kendine NE ziyafeti çeker.
3- Siz ona inanıyorsanız öyledir, ben inanmıyorum, o zaman bana göre öyle değildir. "Hayır, senin dediğin değil, benimki doğrudur" yaklaşımları "didişme"yi başlatır ve sadece Şeytan'a yarar. Benim sözlerime inanmayan beni okumaz, olur biter.
Son bir toparlama yapayım: Kötücül güçlerle başa çıkmanın YEGANE yolu, onları iyiye evirmektir! Onlardaki hataları görüp bunlara öfkelendiğiniz, ya da korktuğunuz veya tehdit unsuru olarak değerlendirdiğiniz, en azından kaygılandığınız anda onları güçlendirmiş olursunuz. Bu negatif güç, adına Şeytan diyelim, asla iyi ile kötüyü çarpıştırmaz (iyi üzerinde gücü yoktur ki çarpıştırsın); daima negatif ile negatifi didiştirir. O hak aramaz, kimse kendine inansın, onu desteklesin istemez; bunlarla ilgilenmez. Tek amacı adavet yaratmaktır. Didişenler -görüntüde en ulvi hedefler için yola çıkmış gibi dursalar da- NE içindedirler. Kendi çapınızda araştırmalara girip sonuçta “Bak işte görün, bu şeytan” dediğiniz anda sizi çoktan parmağına dolamıştır; onu ciddiye aldığınız, onun pek sevdiği duyguları yaşamaya koyulduğunuz zaman ise asıl amacına ulaşmıştır.
“Düşmanı tanı ve yok et” düsturu bütünü ile ataerkildir. Kötülük, onu düşünmezseniz size fazla zarar veremez.
Bizim en büyük hatamız -en başta bu kadar okunacağımızı düşünmediğimiz için- yazdıklarımı fazla da ciddiye almadan, gündelik sohbet gibi yazmam ve “Ortada bir Şeytan var, sakının” dememdir. Oysa “Ortada karizmatik ya da tehlikeli ve de pek güçlü Şeytanlar yok, sadece bir farklılaşmış vibrasyon var, o da kolayca giderilir” demek gerekirdi. Ne yazık ki artık çok geç.
