Tanrıların (hatta tanrı oldukları kuşkulu kimliklerin) soy ağacını çıkartmak ne derece gerekli? Belki önce bu soruyu sormak gerek.

Ayrıca -kanımca- söz ettiğiniz mitolojik karakterler biraz karışmış… (Tabii ki bizim düşüncelerin de mutlak doğruları yansıttığı kesin değildir.)

Marduk -Enuma Eliş’te söz edildiği gibi- laboratuvarda yaratılmış bir mutant varlıktır. Tıpkı Cornucopia’yı yok eden Zeus gibi, doğar doğmaz onu besleyen tanrıçaları yok etmiştir.

Lucifer’ın kimliği hakkında bilgi edinmek için sitemize üye olup bu konudaki SELAMÜN ALEYKÜM ve ŞEYTAN adlı yazı dizisini okuyabilirsiniz.

Babil mitolojisinde:
Tiamat
Abzu
Anu
Ea
Enlil
Marduk
[Lahmu, Lahamu, Anshar, Kishar farklıdır.]

Yunan mitlojisinde:
Gaia
Uranos
Rheia
Kronos
Zeus

düzeneği (sıralaması) aynı hikayeyi anlatmaktadırlar.

Bu öykünün daha “yarımyırtığı” Hurri mitolojisinde:
Teşub
Kumarbi
Ullikummi
olarak izlenir.

İlksel yaratıcıyı ve sonra birbirini deviren dört tanrı kuşağının varlığı hakkında detaylı bilgi için "Hesiodos Eseri ve Kaynakları" (Sabahattin Eyuboğlu - Azra Erhat) adlı esere başvurabilirsiniz.

Son isimlerin özellikleri ortaktır: Hepsi bir ejder ile savaşır, onu yener, evrenin mutlak hakimi olur, Jupiter ile ifade edilir, hava tanrısıdır ve daha pek-pek çok özellikleri eştir. Tıpkı Yahveh gibi...

Daha önceki bir yanıtlarımda söz ettiğim gibi kimse kimsenin tabii ki oğlu değil, yaratıcı ya da yaratıcıların dişisi erkeği, karısı kocası, anası bacısı, bacanağı, bacaksızı yok. Bazı fizik olayları (ki gerisinde yaratıcı bilinçli enerjiler olabilir) İlk Çağ bilgileri ile sınırlı beyinler bu şekilde yorumlamış. Bu konulara fazla takılınca biri çıkar “Vay, sen tanrıya kadın mı diyorsun?” der, öteki “Neden erkek oluyormuş, doğuran kadınsa, tanrı da yarattığına göre dişidir” diye cevap verir, bir diğeri “Kuranda Allah erkektir” diye tartışmaya katılır… NE kendini ziyafette bulur.

Yerine şöyle düşünmek gereklidir: Orada bir şey vardır. Mutlak iyidir. Mutlak yardım etmek ve mutlu etmek arzusundadır; çünkü böyle güçlenmektedir… beslenmektedir. Bizler nasıl alarak (örneğin yemek yiyerek) besleniyorsak (ister hayvan, ister bitki olsun, sadece öldürerek, alarak, beslenebiliriz, yani hayatta kalabiliriz), tanrı da vererek beslenir. Ona ulaşmanın yolu ona benzemektir: Efendiliktir, hoşgörüdür, nezakettir, güler yüzdür, anlayıştır… ama asıl vererek beslenmektir!

Kötü haber şudur ki kişi ona benzemezse devreye girememektedir.

Bu yüzden evrim adına “kim kimdir” araştırmasını (kişisel bir zevk, hobi değilse) bir kenara bırakıp beyin yapısına göre onu yorumlamak ve ona benzemeye çalışarak kontak kurmaya çalışmaktır gerekli olan.

Besleme başlamadan, beslenme başlayamıyor ne yazık ki. Tanrılar ve inançlar hakkındaki en küçük bir tartışma ise -inanç (dinsel inançsızlık şeklinde görülse bile) insanların koltuk değneği olduğu için- çok yıkıcı sonuçlara gebedir.

Hiçbir tanrı, ya da bilinçli enerji, hatta Müslümanlığın mutlak yaratıcısı Allah bile insan bilinci izin vermeden ne bir şey alabilir, ne de verebilir. Defalarca belirttiğim gibi, bu gerçek Kuran’da Şeytan’ın aldatabileceği hakkındaki uyarılarla dile getirilmektedir. Yani aldanma (farklı düşünme) varsa, farklı yola girme olasılığı vardır. Enerjiler, sadece kontak (benzeme) varsa etkindirler. Eğer bir tanrının, belki Şeytan’ın, ya da inanca göre Yahveh’in, Kumarbi’nin, vb. size zarar verdiğini veya engellediğine inanıyorsanız, içinizde ona benzerlik olduğuna da emin olun. Kime benzerseniz yardımı, ya da zararı ondan alırsınız. Zarar görüyorsanız, zarar veren bir şeyle senkronizasyon içindesiniz demektir... rahat yaşıyorsanız ise tersi...