İman ortamında dinler, okült ortamda cemiyetler insanlara bir yarar mı sağladı, yoksa onları böldü mi? Önce bu soruyu sormak gerek.

Bizim ekolümüzde cemiyetler, gruplar, tarikatlar vb. hiç sempati ile karşılanmaz. Maji doğal bir güçtür. İyi insan olmak ve acılardan asude yaşamak için majini yapar, gerisini kafaya takmazsın. Bizim düsturumuz sadece budur.

Doğrudan sorunuza dönecek olursam, değerli ve benzersiz insan Bülent Kısa¹ ile bu konuda hiç anlaşamadığımızı söylemek zorundayım… ki, kendisi kuralcı majikal yaklaşımın -geleneksel çalışmaların- karşısında idi. Ritüellerde pelerin takma gerekliliğini savunan bir arkadaşına sürekli takılır, biraz da bıyık altından gülerdi. Ancak korkarım ki biz ondan “da” az kuralcıyız.

Astral kat dediğiniz anda sefirottan söz etmektesiniz. Kendisi bizzat bana Ozan beyin sefirotta ilerlerken aldığı darbelerden biraz üzülerek söz ederdi. Zaten kendileri grup olarak kabalist çalışmalar da yaparlardı, yani kabalaya inanırlardı.

Eğer bir grupları varsa ve Bülent'in önceki grubuna benziyorsa, muhakkak ki hepsi de çok değerli ve seçkin olan bu kişilere saygısızlık etmek istemem, ama kabala dediğinizde ben pılımı pırtımı toplar sahneyi terk ederim. Kabala hakkındaki düşüncelerimi zaten yanıtlarımda veriyorum. Basite indireyim: Kuantum devrinde, yani gerçekliğin olmadığı, her şeyin birbirine karışık olduğu, kesinlik diye bir şeyden söz edilemeyeceğinin bilim ortamında görüldüğü, “yoktan var edilemez, var olan yok edilemez” inancının tam anlamı ile boş olduğu (parçacıklar kendi kendilerine var olup yok oluyorlar) anlaşıldığında, bu mucizeler alemini 10 kesin parçaya bölmek, en tepeye erkeklik koymak, bu parçalara geçmek için belli şeyler imajine edilmesinin şart olduğunu söylemek ve bunlara inanmak… ne diyeyim… beni tebessüm ettiriyor diyeyim.

Öte alemin Sefirot olduğuna kimse beni inandıramaz. Hemen bir minik örnek ile bu inancımın nedenselliğini açıklayayım: Allah’ın adları olduğu öne sürülen esmalardan çok sevdiğim ve acılı süreçlerimde beni tehlikelerden alan ya Basit esması “açmak, yaymak, diğeri ile sentezlemek, evrene dağıtmak, en ince partiküllere ayırmak” gibi anlamlar taşır. En hayırlı esmalardandır ve ruhsal sorunlarda kullanılır. Yani Allah (kimilerine göre ise Allah’a atfedilen bilinçsiz/bilinçli alanlar) açarak, yayarak, diğerleri ile “kararak” iyilik (ruhsal şifa aslında pozitif beyin elektriği demek olduğuna göre en yüce iyiliktir) yaratmaktadırlar. Eğer sefirot diğer alem ise, bu yayma/karma eylemine ters düştüğü için, diğer alem kötülüğün tekelinde demektir.

Ayrıca biz anaerkiliz; bizde saç kutsal, sakal lanetlidir (bu arada saçı dökülen cinsin erkek olduğunu bir tebessüm-ü elem ile anımsatmak zorundayım ;-). Söz konusu öğretinin bilgi kaynağı kel kafalı ve uzun sakallı bir varlıktır. Bir varlığı saça-sakala göre nitelemek ve etiketlemek çok hatadır kesinlikle. Sadece bizim dünyamıza uygun bir görünümü yok diyebilirim.

Fakat şurası önemlidir: Bunların (sefiraların, varlıkların vb.) varlığına inanan her kişi, bunlara İNANDIĞI İÇİN söz konusu mekanlarda gezer, dolaşır. Unutulmamalıdır ki gerçeklik; bilinç ile, inanç ile yapılır. Yine bu yüzden son yıllarda moda olduğu hali ile cin-min görenler cinlere değil, kendi beyin elektriklerine (yani inançlarına) çatmalıdırlar.

Toparlayayım: Ben inanmadığım ve bu konulara fazla sempati duymadığım için “Böyle şey yoktur” ya da “bu işler saçmadır” diye düşünce empoze etmem çok hatalıdır. İyi niyet, temiz bir heyecan ve yoğun bir inanç ile en olumsuz ortamlardan güzel sonuçlar alınır. Kötü niyetle ise en güzel kavramlar kirletilebilir… hem de yapılan iş çok iyi bir şey gibi görüldüğü halde! Bu düşüncenin en belirgin örneği ise bizzat büyük üstat Bülent Kısa’dır: Beyaz büyücülere ve spiritüalistlere pek sempati duymayan, satanizmi ise kendine göre pozitif şekilde yorumlayacak kadar rafine etmiş bir kişidir. Oysa kendini peygamber olarak nitleyen bir kişi ortaya çıkıp “Bu adam bir görevle geldi, negatif enerjiyi etrafında toplayıp pozitive edecek” diye kehanette bulunduğunda bir yandan sinirden ter ter tepinir, diğer yandan “Olacak iş mi bu? “diye kahkahayı basardı. Ben ise daime o kahinin gerçeği dile getirdiğine inandım.

Bırakalım herkes istediği gibi (yani neye gönülden inanıyorsa, neye heyecan duyuyorsa ve neden zevk alıyorsa öyle) çalışsın. Heyecan duymak, keyif almak ve geleceğe ait ümit dolmak varsa bence o ortamlardan kolay-kolay NE çıkmaz.

Ölüm ötesi deneyimleri ya da astral yolculuk ile ilgili söyleyecek şeyim yok ne yazık ki.

Şahsımı ender sözcüklerle onurlandırdığınız için size sonsuz teşekkürler ediyorum. Yaşadığım sıkıntılı süreçte benzer mesajlar ruhuma (beyin elektriğime) ya Basit etkisi yapıyor.

Sizin de Basit’iniz bol olsun.

[1] Onunla ilgili bir de anektod aktarayım: Karanlık bir yanı vardı ama bu yanını “Benim yolumda duranlarda hata” diye savunurdu. Bu kimliğine karşın parasal açıdan zor bir dönemimde cebindeki son 50 TL.yi bana verdiğini ve o gece evine çok zor döndüğünü yıllar içinde rastlantı ile öğrendim.