“Yahveh adinda bir güç var, yani bu gücün kaynagi nedir?”
Bu soruya doğrudan yanıt vermek haddimi aşar. Benim sözlerimden ve/veya konu hakkındaki diğer bilgilerden yola çıkarak kişisel şekilde varılması gerekli bir kanıdır bu.

“Sonuçta Tevrat da tanridan gelmekte”
Kuran-ı Kerim'in toplanma süreci biraz sorunludur. Ayrıca en ilgisiz konularda bile hadisleri olan Hz. Muhammet’in ayetlerin toplanıp bir kitap yapılması konusunda yaşarken isteği (hadisi) olmaması bu “toplama ve kitap yapma” işinin doğru bir iş olmadığını düşündürebilir. Zaten Kuran’ın toplanma süreci peygamberin ölümünden çok sonra, birçok sahabenin karşı çıkmasına rağmen, dinden paganizme dönme olayları aşırı artınca başlatılmıştır. Söz konusu süreçte bir sürü farklı kişinin elinde olan, yaprağa, deriye, kemiğe yazılı ayetlerin geçerliliğinin kanıtlanması şartı aransa da, o devrin sosyolojik ve sosyo-kültürel ortamı düşünüldüğünde, araya -iyi niyetle, paganizme dönmeyi engellemek amacı ile- gerçek dışı ayetlerin sokulmuş olabileceğinden kuşkulanmak çok da akıl dışı bir yaklaşım değildir. Üstelik bazı ayetler kaybolmuş da olabilir. Zaten hiçbir zaman ayetlerin geliş sırası hatırlanamadığından Kuran’da ayetler geliş sırasına göre dizili değildir. Tüm bunların ötesinde aynı kitaptan (Kuran’dan) IŞİD gibi bir terör örgütü ile Yunus Emre öğretisi gibi bir öğretinin çıkabilmesi dikkate değer bir durumdur. Sözün özü Kuran’daki Tevrat’ın sahih (ya da pozitif) olduğu hakkındaki sözler gerçeği tam ifade etmiyor olabilirler.

“Orijinal düşünce yapısının değişmesi” durumu Tevrat ve İncil’de daha yüksek olasılıkla bulunuyor olabilir; çünkü bu iki kitap vahiy ile yazılmamıştır, yazarları basbayağı insanlardır. Bu kişilerin ise beyinlerindeki PE miktarını ölçmenin olanağı yoktur.

Tevrat’ta da güzel öneriler ve düşünceler vardır… ama azdır. Genel tema, Yahveh’in ne büyük bir tanrı olduğu, günahkar olarak nitelediği insanlara nasıl acı verdiği hakkındadır ve sözü edilen durumların detaylı şekilde anlatıldığı bölümler ezici çoğunluktadır. Bu görünüm aslında otoriter ama bir o kadar da şefkatli bir erkek intibağını veren Allah kimliği ile hiç örtüşmemektedir. Allah eğer Yahveh ise, bu yapıda bir gerçeğin hz. Muhammet gibi bir gönül insanını nasıl olup da peygamber seçtiği sorusu da kolay yanıtlanabilir değildir. Savaşı ve acıyı kimin kutsadığını ise herkes bilmektedir. Böylesi bir yapıyı hoşgörü dini Müslümanlığın tek tanrısı olan ve paganizmin Baba Tanrısına çok benzeyen Allah ile eş görmek bence mantıksızdır.

Sözlerime son verirken şu noktanın kesinlikle akıldan çıkarılmaması gerektiğinin altını çizmek isterim: Gönül gözü açık olan (ki bu göz kişiye özledir) kendi için en iyi sonucu HER KİTAPTAN çıkartabilir. İnsanın tüm acılara rağmen kötülüğe sürekli üstün gelmesinin nedeni bizlerdeki bu -pozitif alanla senkronize olmaya daha yatkın, birçok negativiteyi pozitive edecek yapıdaki- "gönül"dür.

O zaman derim ki: İnancı ve kutsal kitapları çok sorgulamayalım, kendi dünyamızda gönül gözümüzü kullanalım. Her bir inanç, ona inananın kalbinde değerlidir ve iyi niyetle iman varsa her model kişiyi selamete çıkaracaktır.

Peki selamete çıkaran acaba model midir… yoksa kalpteki iman (yani beyindeki elektriğin yapısı) mı?

Bu soruya da yanıt kişinin kalbinde verilir ve bu konuyu da tartışmak yanlıştır.