YANIT
Bu sayfada bir diğer sorucuya verdiğim yanıtı size de vereyim: Hiçbir desteyi! Tarot, bütünü ile, tamı tamına, ataerkildir. (Bu konuda sitemizde geniş çaplı bir araştırma vardı, sonra kaldırdık. Gelecekte E-kitap olarak ücretsiz biçimde dağıtma planımız var.)
Bu sözüme “Benim de hayata bakışım ataerkil; bu yüzden yine de soruyorum” denilecek olabilir. İnsanların hayat görüşleri tabii ki farklılık gösterebilir. Öncelikle farklı görüşlere -kabullenilmese de- hoşgörülü, dahası saygılı olmak gerekir.
Ancak ataerkil görüş temelli ezoterizmle (örneğin Kabala ile) uğraşmayı seçmiş kişilere de yanıtım aynı şekilde ve şöyle olacaktır: “Yaygın olarak kullanılan Tarot destelerini kullanmayın; çünkü bunlar palavra!”
Tarot kartları bizlerin “Tanrılar destesi” adını verdiğimiz bir kayıp desteden türemiştir. Bu deste anaerkildir. Ancak Kabalist olsalar da aslında şarlatan olan bazı kişiler “külliyeten palavra" olan nice görüntüleri desteye canlarının istediği gibi sokmuşlardır. (Kabalistlere saygımız olsa da, her Kabalist doğru düzgün olacak demek değildir. Her sepette bir çürük meyva vardır.) Örneğin haklarında büyük tartışmalar yapılan, kitaplar yazılan Büyücü, Fool ve Hanged Man gibi kartlar aslında orijinal destede yoktur ve sağdan soldan toplanmış resimlerdir. (E-kitabımızda bu konuda somut kanıtlara yer verilmiştir.) Örnekler çoğaltılabilir.
Bazı kuantum bilginlerine -örneğin Brian Greene'e- göre "gelecek" bir somun ekmek gibi hazır olarak karşımızda yer almaktadır. Yani geçmiş de, gelecek de şu anda vardır. Yaşadığımız an, bir film şeridinin bir makineye takılması ve üzerine ışık verilmesine benzer. Makine ve ışık yokken şerit, resimler yüklü olarak durur. Işık verilince canlanır. (Biz bakınca süperpozisyonlardan biri realize olur.) BU yüzden gelecek "görülüyor" mu, yoksa "yazılıyor" mu pek belli değildir.
Gelecek ister görülüyor, ister yazılıyor olsun, madem ki beynin böyle "uyumakta" olsa da bir yeteneği vardır; o zaman geleceği görmek adına uydurmasyon resimlere gerek yoktur. İnanç, kontak için yeterlidir. Bir de örnek vereyim: “Hanım (ya da annem, ev arkadaşım, aşkım) mutfaktan beni yemeğe çağırdığında ses vermeyeceğim; iki kere seslenirse sorumun yanıtı ‘evet’, bir kere seslenip susarsa ‘hayır’ olacak” şeklinde bir thought form yaparak gelecek ile kontak kurmak, sadece bakmanın bile bilinçaltında ataerkil kalıplar oluşturacağı resimlere yoğunlaşıp durmaktan evlâdır.
