Haksızlığa uğradım. Adalet istiyorum.

YANIT
Kader kalıcı olarak, sadece birey tarafından, beynini “düzeltmek” ile pozitive edilebilir.

Ayrıca:
1. Adalet, ne insanların genelde sandığı şeydir (ki, bu hatalı sanrının nedeni yanlış değerleri beyinlere yükleyen ataerkil kültürdür), ne de “hak” olduğuna inandığınız durumlardır.

Adalet, var olan, sıradan olan, bir fizik formülü gibi kendi kendine işleyen, ne yapsanız da doğruluğunu mikronik değiştiremeyeceğiniz olağan mekanizmadır. Nasıl bir objeyi elinizle ittiğinizde o obje ileri giderse, adalet de vuruşlara göre şekillenir... çünkü aslında sadece itmelere göre gelişen basit bir geri yansıma mekanizmasıdır. Adalet, adalet adlı bir erdemden haberdar olmayan bir işleyiştir. Bu yüzden dünya, arabesk yaklaşımla söylendiği gibi "adaletsiz" değildir.

2. Başa gelen her davranışta kişinin kendi beyin enerjisinin etkisi vardır. “İnsanlar kötüdür, kötü enerji yayarlar, bu yüzden kötü olaylarla karşılaşırlar” demek istemiyorum. Bilakis, bizim inancımıza göre insanlar iyi doğarlar. Onları kötüleştiren değil, hatalı davranışlara iten neden hayatın, ataerkil sistem tarafından hatalı bir kültür altına sokulmuş olmasıdır. Sorunlar acı verince kişi korkar, öfke duyar, bunlardan kurtulmak amacıyla bildiği (kendisine ataerkil kültürce belletilmiş) hatalı uygulamaları sergiler... ve öncekinden daha zorlu bir ortam yaratır. Uygulanmak istenen plan budur zaten.

3. Majikal çalışmalar düşmana zarar vermek için kullanılabilir. Ancak yaptığınız her davranış, tıpkı madde ortamında da topa ne denli öfke ile sert vurursanız, o topun bir mermi olarak geri geleceği gibi, geri yansıyacaktır. Hırs ile yolladığınız enerji, bir bumerang gibi sizi bulacaktır kaçınılmaz olarak. Bu yüzden "doğru düşünme sistemi" düşmana karşı kullanılacak –lanetleme çalışmasından çok daha güçlü- bir silahtır.