Beni çok etkileyen bir romandan küçük bir bölüm özetlemek istiyorum:
Romanın kahramanlarından olan delikanlının annesi hayatını kötü biçimde kaybedince delikanlı cenazede -aslında çok bağlı olduğu- tanrıya isyan eder. (Zaten kitabın ilerleyen sayfalarında çok başarılı bir papaz olacaktır.) Tam o anda karşıdan elinde bir gül ile yıllarca aynı evi paylaşmış olduğu, sürekli kötü kavgalar ettiği, annesine “fahişe” diyen -belki de gerçekten “kötü” denilebilecek seyrek insanlardan olan- üvey kardeşinin, elinde bir gül ile cenazeye katıldığını görür.

İlgili bölümü romandan da aktarayım:
Tabut açılan çukura indirildi, papaz okumasını sürdürüyordu. Gözlerimde yaşlarla, “Nerede plan?” diye düşündüm. “Göster bana planı. Eğer gerçekten bir plan varsa, bana onun ne anlama geldiğini anlatacak bir belirti göster.”

Birden rüzgar görünmez parmaklar gibi saçlarımın arasından geçti. Gözlerimi önümdeki görüntüden uzaklaştırmak gereğini duydum. Karşıya doğru baktığımda Philip’in (üvey kardeşinin) elinde tek bir kırmızı gülle kilisenin bahçesinden bize doğru yaklaşmakta olduğunu gördüm.

[O delikanlıyı kendime çok benzetmiş, özenmişimdir. Yıllar boyu kuralsız ve -azgın- diyebilecek bir karakter ile boğuşmak zorunda kalmasaydım başarılı bir din adamı olabilirdim.

Ancak ikonumdaki yüzümün iki parça olması gibi, bir yanım bir çeşit din adamı olsa da, diğer yanım hala, bu yaşta bile, yaşamın ilginç ;-) taraflarına odaklı birisi.

O delikanlı olacak yüreğe de, iyiliğe de hiçbir zaman sahip olamadım. “Özenti” durumundan ileri geçemedim. Ama belki de güncel yaşamdan kopmadığım; herkesle aynı sorunlar ve keyiflerle yoğrulmaktan uzak kalmadığım için, daha iyi bir hayat sürmek (ki, bunun asıl anlamı daha iyi bir insan olmaktır) adına sunduğum metot ve çözümler din adamlarınkinden daha pratik ve uygulanabilir… en azından nedensellikten yoksun değil.]

Ben de çabamın geri dönüşünün olmadığını düşünmek gibi bir hataya düştüğüm ve "planı" fazlaca sorgulamaya(!) koyulduğum bir günde, hatta kırgınlığımı en yoğun şekilde yaşadığım anda mesajınız geldi! Bilmem ne demek istediğimi anlatabildim mi? Bu durumu daha önce de birkaç kez -söz ettiğiniz sosyal medya platformunda- yaşadım ve bu anda devreye giren kişilerin hep özel olduğuna inandım. Yaratıcı olarak nitelenebilecek bir odak (ya da evrenin doğal yapısı) ile kontakta olduğu için onun tarafından yönelendirilebilen bir kişi… Bu son olayda bu kişi sizsiniz.

Eğer sağlam bir bağ varsa, düğüm kimi zaman biraz boşalsa bile, bunu yeniden sağlamlaştıracak başka bağlı birileri hep devreye sokuluyor. Çok teşekkür ederim mesajınız için.

Oysa ne yazık ki arzunuzu yerine getirmem gerçekten olanaksız; çünkü ilk başta fazla önemsemeden, ilgi çekeceğini düşünmeden, iş arasında biraz eğlenmek/rahatlamak için yazdığım bazı yazıların okunmasını istemiyorum. Örneğin bu “çalakalem” yazılarımdan iki tanesi farklı bir mecraya taşındı ve hakkında bir sürü -beni üzecek- eleştiriler yazıldı. Eleştiriler tabii ki bütünü ile hatalı sayılamazdı; ama yazılarımın içerikleri de hatalı değil, yüzeyseldi sadece. Çok önemli bilgiler de aktarmaktaydılar.

Bir daha böyle bir ortama neden olmamak adına tüm arşivi baştan elden geçirip (tek tek okuyup), aralarından kalemimden kayan noktalar olanları ayıklamak çok zor ve zaman alıcı. Lütfen beni onurlandıran isteğinizi yerine getirmediğim kusuruma bakmayın.

Buradan istediğiniz kadar soru sorabilirsiniz. Hem böylece daha yakın iletişime girmiş oluruz. :)