Sevgili öğrencim, dostum, kendinizi her nasıl görüyorsanız… merhaba!

Çok teşekkürler güzel ve yüreklendirici sözleriniz için. Bunları duyunca mutlu oluyorum, oluyoruz. Bizler hassas adamlarız, bu gibi içtenlik dolu sözleri kös dinler gibi değil, "hoşafın yağı kesilircesine" dinliyoruz. :D

Her şey yolunda çok şükür... Hem de yıllardır yolunda. Bazen bu bet kimliğimle bana ihsan edilen bu güzel hayata nasıl teşekkürler edeceğimi bilemiyorum, inanın. Haylaz (tanrısız) bir arkadaşımız "Sen kendin yapıyorsun, kimseye ricacı olmadın ki!" demektedir.

Belki haklıdır…

Belki aldığımız tebliğleri yaratan kendi bilincimizdir. Söz ettiğim tebliğlerin pek çoğunun duyduğumda hoşuma gitmemesi, ama zar zor üstlendiğimde önümde keyif ve eğlence dolu kapılar açılması, sorunların çözülmesinin nedeni bizlerde olan fark edemediğimiz bir kehanet yeteneğidir.

Ama bana bu güzel hayatı beni koruyup kollayan bir gücün verdiğine, tebliğlerin gerçekliğine, yani bilinçli bir odak tarafından yollandığına inanmak ruhumu ısıtıyor… bu da PE celbi demek. Kiminin ruhu ise tek başına olduğu düşüncesi ile ısınır. Grubumuzdan ünlü bir diş hekimi bu konuda bayrak açmıştır ve "Her şeyi ben yapıyorum"cudur. Bu da çok güzeldir. Önemli olan ruhun sıcak (rahat) olmasıdır, yolun fazla önemi yoktur.

Tebliğler dedim, ister kendi bilincimiz olsun, ister tanrı; bence benzer tebliğler pek çok kişiye yollanmakta. Bilirsiniz "İçimden bir ses öyle dedi" ya da "içimde öyle bir his var" benzeri sözler söyleyenler boldur. Bu ses çağdaş dünyada "iç ses" şeklinde algılanır olsa da, eskilerde "koruyucu melek, ilahi kılavuz, spiritüel rehber" şeklinde görülmüştür. Biraz kulağı delik olan bu sesi duymaktadır.

Ben şahsen o sesi bir tanrı olarak görenlerdenim. Benim mutluluğum için çırpınan, ama yaptığım yanlış seçimlerle ("ataerkil doğrulara kanmam yüzünden yaptığım yanlış seçimler" demek daha doğru olacak) bana istediği kadar ulaşamayan, yine de beni muhteşem şekilde koruyan bir tanrı…

Tanrı -bize göre- şefaat beklemez. O herkese kucak açmış, yuvamıza dönmemiz için çabalayan, tek derdi kullarını (ya da inanca göre insanı) mutlu görmek olan bir güçtür. Tapım şartları –bize göre- ikincildir. Beyin elektriğidir önemli olan. Bana sorarsanız bu gerçek Hac 37'de söylenmektedir. "Fakat unutmayın ki, onların ne etleri Allah’a ulaşır, ne de kanları. Fakat O’na ulaşan, yalnızca sizin iyi niyet ve samimiyetinizdir."

Bu kadar yaramaz (bana göre azgın) "Allahın cezası bir herif-i na şerif" olduğum halde (geçmişte satanist olarak bir küçük ünüm vardı ve bir köşe yazarı bu tanımı benim için kullanmıştı), bana lütfedilenlerin nedeni belki de tanrımı gerçek anlamı ile sevmem ve onun için elden geldiğince çabalamamdır.

Bana sık sık "Hem çabalıyorum dersin, hem de bet adamım… hangisi doğru?" diye sorulur. Yanıtım şöyledir: İlerlemeye öylesine gerilerden başladım ki, pozitivite açısından olağan kişilere bile yaklaşmam, sizlerin hayrını yakalamam zordur. Ama ilerleme hızım benzersiz! Eğer büyük ödül (bir daha makroda bedenlenmemek, ölünce gözleri artık Cennet'te açmak) "en hızlı"ya verilecekse, o bana aittir… Oysa büyük ödül, sadece en iyi PElere verilir. Tanrı benim gayretimi desteklemektedir. Ya da gayretimle giderek ona yaklaşmaktayımdır. O kendine adım atanlara koşarak yaklaşan yapıdadır. Buhari'den alınan "Kulum bana bir karış yaklaşırsa, ben ona bir zira yaklaşırım, o bana bir zira' yaklaşırsa ben ona bir kulaç yaklaşırım. O bana yürüyerek gelirse, ben ona koşarak giderim." şeklindeki hadis bu gerçeği ne güzel dile getirir.

Nihat Hatipoğlu "Allah Teálá vedûd ve velidir" demektedir. Vedud, biliyorsunuz "Sevilmeye an layık olan" manasındaki esmadır. Bu esma majikal çalışmalarda kullanıldığında aşk yarattığı ve güzelleştirdiği için Allah aşk/sevgi ve güzelliktir de. Biz bu sözcüğü hem güzellik, hem de "güzel duygular" olarak yorumluyor, "Cennet; sevgi, aşk, güzellik ve tüm güzel duygulardır" diyoruz.

Sözün özü, belki de öncelikle kendisini ve buna yakın ölçüde diğer canlılara güzel duygular besleyen, HER ALANDA güzellik yaratmak için çalışan, uğraşan, insanların beyin elektriğine pozitif duygular katmayı hedefleyen, ayrıca hayatı eğlenceli bir serüven olarak gören, yüzleştiği sorunları "Indiana Jones'un film boyunca başarı adına çabalaması"na benzeten herkes tanrıya –koyu ibadet edenler kadar- yakındır.

Bendeniz de sanırım böyle yırtıyoruz. :DDD

Ama derler ya, "Yiğidi öldür, hakkını yeme"… Ben de kendime haksızlık etmemeyim. Doğrudur; kendime –beni sürekli okuyanlar bilir- "azgın" sıfatını yakıştırmış olsam da, azgınlığım SADECE cinsel konularla sınırlıdır; buna inanılmasını hassaten rica ederim.

[Bu konuda bir komik öykü anlatayım: Fi tarihinde bir hanım bana bir koli yollayacaktı. Soyadımı "Yazar" olarak söyledim. (Ben böyle uydurma adlar almayı pek severim.) "Aklınızda kalır mı?" Diye sorduğumda "Kalır, yazar/azar/kazar… bu kelimelerden hatırlarım" dedi. Koli bana ulaştığımda soyadım "Azgın" olarak yazılmıştı. :DD Kesinlikle bana iğne sokacak, "laf çakacak" bir hanım değildi kendisi… sadece beyninin bir oyununa gelmiş, beni nasıl gördüğünü –bence hiç istemese de- ifşa edivermişti. ]

Diğer her bir konuda karşımdaki kişiye (yapısına/seçimlerine/tarzına) saygılı, kesinlikle özverili, alttan alan, çok ama çok zor öfkelenen, rahatça "çok anlayışlıyım" diyebilecek biriyim. İnsanları lafta değil, yürekten sever ve sıkıntılarını anlarım.

Ama bir dostumun değimi ile "Benim dişlerim özel hayatımda uzamaya başlar". Yürekten çabama karşın layık olduğum yerde bulunamama nedenim, özel hayatımdaki vandallığımdır. İş sekse gelince tanrım dahil –korkarım ki- kimse bana laf geçiremez. Benim ne bet herif olduğumu öğrenmek isteyenler eski hanım arkadaşlarıma danışabilirler. Kimseye ihanet etmem, yanlış anlaşılmasın. Emrah'ın dediği gibi; "Sevdimmi tam severim, sildimmi bir kalem…" yok, yok, ben tam severim de, kimseyi silemem, o ayrı… ama kelimelerle ifade edilemeyecek kadar baskıcı, otoriter, hoşgörüsüz, dediğim dedik, hatta bencil biriyim.

Daha çooookkk gelip gideceğim buraya… Beni okuyan pek çok kişi ve canını yaktığım, koşa koşa gelip, zift yağı itlimi ile giden hanımlar Cennet'te sefa ederken, ben hala burada, başka bir kimlikte olsam da, akıl vermeye devam ediyor olacağım. :) Laf açıldı, dırıldamayı sürdüreyim: Sıkboğaz ettiğim hanımlar kusuruma bakmasınlar; kötü niyetli değilim, sadece kapasitem dar. Kelkenezliğimi (anlayan anladı ;-) ) kabul ederlerse kucağım hala enine boyuna açık.

Bu yüzden –siteyi aktifleştirdikten sonra bana inanılmaz güzellikte mesajlar atan dostlara sesleniyorum- kelimelerinizi boşa harcamayın. Ne yazık ki sandığınız kişi değilim. Bilmek, öğreteBİLMEK ve yapaBİLMEK farklı şeylerdir. Dediğinin yapılması ama yaptığının yapılmaması öğütlenen imamdan farkım yok. :DD Ya da haram yemediği halde hamama gidip bohça çalan hacıdan. :D

Tanrı öyle bir güç ki, sadece atılan adımları (iyileşme çabasını) görüp ihsanlarını akıtıyor. O uykusuzluk içinde, sürekli ağlayan, kendini uyutmayan bebeğine kızacağına memesini uzatan anne gibi… Beni hala da seviyor, bu güzel hayatı veriyor. Pek çoğumuza olduğu gibi…

Böyle işte… :)

Hoş geldiniz sevgili arkadaşım. Mesajınız beni nasıl da söyletti… Sağ olun kendimi anlatmama alet (aracı) olduğunuz için. Siz iyi birisiniz. Dilerim; her şey gönlünüzden taşacak ama dökülmeyecek kadar güzel, keyifli ve coşkun olsun.